Γερμανικός Ποιμενικός - Alsatian/German Shepherd

Ιστορία

Ο Γερμανικός Ποιμενικός ( γερμανικά : Deutscher Schäferhund ), είναι επίσης γνωστός και ως Αλσατίας, είναι μια φυλή του μεγάλου μεγέθους, που προέρχεται από τη Γερμανία. Ο Γερμανικός Ποιμενικός είναι μια σχετικά νέα φυλή, που χρονολογείται από το 1899. Ως μέρος της ομάδας Herding , ο Γερμανικός Ποιμενικός είναι ένας σκύλος εργασίας αναπτύχθηκε αρχικά για τη βοσκή και τη φύλαξη των προβάτων. Λόγω της δύναμη, την ευφυΐα και τις ικανότητές του στον τομέα της κατάρτισης υπακοής χρησιμοποιείται συχνά σε αστυνομικές και στρατιωτικές ρόλους σε όλο τον κόσμο. Τα γερμανικά ποιμενικά αντιπροσωπεύουν σήμερα το 4,6% όλων των σκύλων στο κόσμο.Λόγω της πίστης τους και προστασίας που παρέχουν και είναι φυσική της ράτσας τους, ο Γερμανικός Ποιμενικός είναι ένα από τα πιο περιζήτητα σκυλιά ανά την υφήλιο. Είναι ένα μεγαλόπρεπο σκυλί με την μαύρη γούνα στην πλάτη του και τα όρθια αυτιά του ,πάντα σε εγρήγορση, με τα καφετιά πλατιά του πέλματα και το ευρύ στέρνο. Η μύτη του και τα σαγόνια του μαρτυρούν τις μάχες προφύλαξης που έχει δώσει με λύκους και άγρια ζώα που έμπαιναν στις στάνες. Πολύ δυνατό σκυλί με αγάπη για τον άνθρωπο και την οικογένεια αλλά υπερήφανο και κυριαρχικό σαν χαρακτήρας, που σημαίνει σεβαστείτε το και δώστε του την θέση που του ανήκει και βέβαια μια δουλεία να κάνει για να είναι ευτυχισμένο. Δεν είναι σκυλί για ανθρώπους που αλλάζουν εύκολα διαθέσεις. Θέλει μια σταθερότητα για να σας ανταμείψει με τις υπηρεσίες του και ελευθερία κινήσεων. Ο Γερμανικός ποιμενικός, το δικό μας λυκόσκυλο, έχει την αρχοντιά του αρχηγού και την ομορφιά του λύκου από τον οποίο κατάγεται. Ένας περήφανος σύντροφος με πολλές δυνατότητες και ιστορία στο ενεργητικό του.Σήμερα το σκυλί της Αλσατίας είναι ίσως η πιο δημοφιλής διεθνώς ράτσα. Είναι ένα εργατικό σκυλί, ανώτερο από τα άλλα, αλλά εκείνο που το κάνει ιδανικά κατάλληλο για εκπαίδευση σε πολλούς τομείς, το κάνει εξίσου ακατάλληλο σε λάθος χέρια. Επίσης λόγω της γενικής δημοτικότητάς της, η ράτσα έχει συχνά υποφέρει από δραστηριότητες ασυνείδητων εκτροφέων και πωλητών - με αποτέλεσμα μερικές φορές να βλάπτεται το ταμπεραμέντο καθώς και η διάπλαση.Το σκυλί Αλσατίας δεν έγινε ράτσα με την πραγματική έννοια μέχρι το τελευταίο μισό του 19ου αιώνα και η εμφάνισή του σήμερα είναι αποτέλεσμα μόνο λίγων δεκαετιών εντατικής και επιδέξιας εκτροφής από Γερμανούς. Πρωταρχικά ιθαγενείς ράτσες αποτελούν τη βάση του σκυλιού Αλσατίας - από τύπους καθαρά Σπιτς μέχρι σκυλιά από ποιμενικές ράτσες. Αυτά όμως μεταμορφώθηκαν γρήγορα από τους Γερμανούς με επιμελημένες και έντονα κεντρικά ελεγχόμενες μεθόδους αναπαραγωγής.Σύμφωνα με τις προδιαγραφές της ράτσας, το σκυλί Αλσατίας είναι δραστήριο, ξύπνιο και καλόκαρδο. Το χρώμα είναι συνήθως αποχρώσεις του γκρι μέχρι μαύρο με ομοιόμορφα, πιο ανοιχτά σημάδια. Το ύψος στο ακρώμιο για τα αρσενικά είναι 604mm - 654mm και για τα θηλυκά 554mm - 604mm.

Ικανότητες

Το σκυλί Αλσατίας διαθέτει οξυδέρκεια, ευλυγισία (σε αναλογία με το βάρος του) αλλά και ταχύτητα χτυπημάτων (δαγκώματα), σε συνδυασμό με σταυρωτά δόντια («ψαλίδια») που του προσδίδουν εξαιρετικά ισχυρό δάγκωμα. Επιπλέον, εκπαιδεύεται εύκολα για μεγάλο εύρος δραστηριοτήτων, ενώ έχει και ιδιαίτερα υψηλή νοημοσύνη και θεωρείται επίσημα το τρίτο εξυπνότερο είδος σκύλου, πίσω μόνο από τον Σκωτσέζικο Ποιμενικό (Μπόρντερ Κόλεϊ) και το Κανίς (Poodle).

Για τους λόγους αυτούς, δεν είναι τυχαίο ότι ο γερμανικός ποιμενικός χρησιμοποιήθηκε ευρέως κατά τη διάρκεια των A’ και B’ παγκόσμιων πολέμων, όπως και το ότι χρησιμοποιείται και σήμερα από το στρατό και την αστυνομία, σχεδόν όλων των κρατών του πλανήτη (σε γήπεδα, ανίχνευση ναρκωτικών ουσιών και εκρηκτικών υλών, φύλαξη στρατοπέδων, εντοπισμό τραυματιών σε ερείπια κ.α.). Επιπρόσθετα, είναι ικανός και ως οδηγός και σύντροφος τυφλών, με μεγάλη σχετική δημοτικότητα.

Ιατρικά

Παρουσιάζει προβλήματα στα ισχία και τα αυτιά, που ειδικά στα αυτιά, αν δεν προσεχθούν γυρίζουν σε χρόνιες ωτίτιδες και μετά σε μεγάλη ηλικία σε εγκεφαλικά επεισόδια. Μη βρέχετε τα αυτιά του στο λούσιμο για να αποφύγετε αυτά τα προβλήματα.

Πηγές:

http://el.wikipedia.org/wiki/

https://www.youtube.com/

http://ratses.gr/

Βιβλίο "Τα σκυλιά", εκδόσεις Βασδέκης

Perro de Presa Canario

Ιστορία 

Οι πρώτες ιστορικές αναφορές για τη ράτσα, τοποθετούνται στο 50 π.Χ. επί βασιλείας του Juba στη Μαυριτανία. Ο βασιλιάς απέστειλε μικρή ομάδα ερευνητών στο Κανάριο Αρχιπέλαγος, οι οποίοι επιστρέφοντας, του παρουσίασαν δύο εντυπωσιακά πλάσματα: δύο τεράστια σκυλιά που πρώτη φορά έβλεπαν! Το μεγάλο τους μέγεθος, η δύναμή τους, ο ιδιαίτερος χαρακτήρας τους αλλά και το γάβγισμα που πάγωνε τις καρδιές όσων βρίσκονταν γύρω ήταν εκείνο που έμεινε ως ιστορική περιγραφή. Τα σκυλιά αυτά δεν μπορούσαν να είναι άλλα από τα Perro de Presa. Στις ιστορικές αναφορές του 17ου και 18ου αιώνα, συναντάμε πολλές παραπομπές αλλά και αναμνήσεις σε σχέση με τα Perro de Presa. Ακόμα και διατάγματα εκδόθηκαν, που όριζαν ποιοι είχαν δικαίωμα να έχουν στην ιδιοκτησία τους Perro de Presa αλλά και Perro de Ganado (Majorero). Τα μεν Perro de Ganado «βαπτίστηκαν» σκυλιά των κοπαδιών και τους «ανατέθηκε» η φύλαξη των βοοειδών. Τα δε Perro de Presa έμελλε να οριστούν σκυλιά των χασάπηδων…

"Οριζόταν πως θα έπρεπε να είναι αλυσοδεμένα νύχτα και μέρα. Ελεύθερα θα αφήνονταν μόνο για να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους: να σκοτώσουν το θήραμά τους, τα βοοειδή."

Επιμιξίες 

Κατά το 17o αιώνα, Βρετανοί αποικιοκράτες εμφανίζονταν συχνά στο Αρχιπέλαγος. Μαζί τους έφεραν και συνήθειες των λιμανιών, όπως οι κυνομαχίες. Έτσι, έφεραν στα νησιά bulldogs και bull terrier, και μοιραία την αναπόφευκτη αναπαραγωγή τους με τα ντόπια Perro de Presa. 

Μια αρχαία ράτσα, που αναπτυσσόταν επί αιώνες με εξαιρετικά χαρακτηριστικά, αναμείχθηκε με τρόπο που είχε ως αποτέλεσμα ένα σκύλο, η εικόνα του οποίου δεν θύμιζε Perro de Presa. 

Μετά την απαγόρευση των κυνομαχιών στην Ισπανία, η ράτσα εγκαταλείφθηκε με αποτέλεσμα τη δεκαετία του 1960 να θεωρείται πως έχει εκλείψει.

Ευτυχώς τη δεκαετία του 1970 ήρθε η αναβίωση της.

Η αναγνώριση

Η πρώτη επίσημη έκθεση της φυλής, πραγματοποιήθηκε στις 19 Οκτωβρίου του 1986 στη Σάντα Κρουζ. Σε αυτή, συμμετείχαν 150 εκπρόσωποι του Perro de Presa Canario. Κατά τη διάρκεια της έκθεσης έγινε καταγραφή τόσο σε μορφολογικό επίπεδο, όσο και σε επίπεδο χαρακτήρα. Μια δεύτερη έκθεση διοργανώθηκε στις 6 Ιουνίου του 1987 όπου εξετάστηκαν 80 σκυλιά. 

Άλλες δύο εκθέσεις πραγματοποιήθηκαν με στόχο να μελετηθεί η ράτσα και να καταγραφούν οι προοπτικές της, καθώς επίσης και να συσταθεί το πρότυπό της.Η επίσημη αποδοχή της ανακοινώθηκε στις 24 Ιανουαρίου του 1989. Λόγω των προσπαθειών του Ισπανικού Ομίλου, η ράτσα έχει πλέον φανατικούς οπαδούς όχι μόνο στην Ευρώπη αλλά και στις Η.Π.Α. 

Στις 4 Ιουνίου του 2001, αναγνωρίστηκε επίσημα από την F.C.I. και εγκρίθηκε το πρότυπο της ράτσας Dogo Canario με αριθμό 346. Όσον αφορά στην Ελλάδα, το πρώτο δείγμα της ράτσας πέρασε τα σύνορα της χώρας το 1998, ενώ ευρέως γνωστή έγινε με την κατάκτηση για πρώτη φορά του τίτλου Πρωταθλητή Ελλάδος το 2002 από την Gr. Ch. Morgana at Cape fear. Στα πλαίσια του παγκόσμιου 2011, στη Γενική Συνέλευση της FCI στο Παρίσι, αποφασίστηκε ότι από τον Αύγουστο 2011 απονέμεται και CACIB.

Χαρακτήρας 

Ξεροκέφαλος και ισχυρογνώμων, αυτός ο σκύλος θα υπακούσει μόνο όταν ο ιδιοκτήτης μπορεί να επιβληθεί. Από την άλλη όμως, δεν θα επιτρέψει σε κανένα να μπει στο χώρο του αφεντικού όταν εκείνος θα λείπει. Αυτό δεν σημαίνει πως είναι ένα σκυλί χωρίς αντίληψη. Αντίθετα, έχει ιδιαιτέρως υψηλά κριτήρια. Στο βραδινό περίπατο καχύποπτα θα εξετάζει κάθε σκιά μόνο και μόνο για να προστατέψει, ενώ θα χοροπηδά παιχνιδιάρικα πάνω σε όποιον δείξει ότι έχει πραγματικά φιλικές διαθέσεις. Πρόκειται για ένα σκύλο που πάντα προσπαθεί να σε ικανοποιήσει. Θα σου χτυπάει το τζάμι για να μπει να κάτσει δίπλα σου στον καναπέ και θα βρυχάται γιατί θέλει να μονοπωλεί τους ανθρώπους. Στη λογική του είναι ξεκάθαρο πως έχει μόνο ένα ιδιοκτήτη. Θα προστατέψει την οικογένεια αν χρειαστεί αλλά θα υπακούσει απόλυτα σε έναν. Εκείνον με τον οποίο θα έχει δεθεί και θα του έχει επιβληθεί. Η σχέση του με τα παιδιά είναι ιδιαίτερη, ειδικά αν έχουν μεγαλώσει μαζί. Θα ρίσκαρε και τη ζωή του, θα έφθανε στα άκρα, αν κάποιος τολμούσε να βλάψει την οικογένειά του. Όλο αυτό το υψηλό ένστικτο φύλαξης, είναι φυσικό και δεν προέρχεται από εκπαίδευση. Ένας ετοιμοπόλεμος φρουρός με «διαμαντένια» καρδιά, που διεκδικεί το χάδι και την προσοχή σας.

Φρουρός με καρδιά … «διαμάντι»

H αυστηρή και μερικές φορές άγρια όψη ενός Dogo Canario δεν είναι παρά το περιτύλιγμα ενός σκύλου-προστάτη με «καρδιά μικρού παιδιού» που δε ντρέπεται να κρύψει την αγάπη του. Σχέση ζωής αναπτύσσεται ανάμεσα σε ένα τέτοιο ζώο και τον ιδιοκτήτη του. Μια σχέση με έντονα συναισθήματα και απόλυτη αφοσίωση. Γιατί το Dogo Canario έτσι λειτουργεί. Αφοσιώνεται στον ιδιοκτήτη του, αλλά απαιτεί και την προσοχή του. Θα υπομείνει τα πάντα, αρκεί ο ιδιοκτήτης του να του δίνει απλόχερα την αγάπη του. Αυτός ο σκύλος δεν είναι εύκολη και γρήγορη επιλογή για τον επίδοξο κάτοχο ενός μεγαλόσωμου ζώου. Σε καμία περίπτωση δεν προσφέρεται για κάποιον που θέλει να αυτό-επιβεβαιωθεί και να προβάλλει τον εαυτό του. Το Dogo Canario, έχει ισχυρή προσωπικότητα και θα μονοπωλήσει το ενδιαφέρον. Αντίθετα η ράτσα, προσφέρεται για όποιον αναζητά έναν πιστό σύντροφο, για εκείνον που δεν φοβάται να υποχωρήσει στα «θέλω» του τετράποδου συντρόφου του, ενώ την ίδια στιγμή έχει την πυγμή να επιβληθεί σε ένα αρκετά ισχυρό σκύλο.

Ιδιοκτήτης Το Dogo Canario δεν επιλέγεται. Επιλέγει το ίδιο τον ιδιοκτήτη του. Κάθε προηγούμενη εμπειρία με σκύλο δεν σημαίνει τίποτα όταν ξεκινά η συμβίωση με το Dogo Canario. Ιδιοκτήτες ξεροκέφαλοι και επιδειξιομανείς απορρίπτονται. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι ο ιδιοκτήτης να έχει το «μαγικό φίλτρο» της επαφής και χωρίς ίχνος βίας, να μπορεί να επιβάλλεται στο σκύλο, ο οποίος πάντα θα θεωρείται μέλος της οικογένειας. Ο ιδιοκτήτης του θα πρέπει να είναι διατεθειμένος να ασχολείται με το σκύλο γιατί χωρίς επαφή υποφέρει και μελαγχολεί. Απαραίτητη είναι η κοινωνικοποίηση από νεαρή ηλικία με ανθρώπους, ζώα και παιδιά.

Πηγές:
https://www.youtube.com/

http://www.dogpark.gr/

Τεριέ Γιορκσάιαρ - Yorkshire Terrier

Ιστορία

Μέσα στις πιο πολλές ομάδες ρατσών υπάρχει συνήθως μία ποικιλία παιχνίδι, που με εξαίρεση το μέγεθος, έχει διατηρήσει τα ειδικά χαρακτηριστικά των μεγαλύτερων ρατσών. Ένα απλό παράδειγμα αυτού είναι χωρίς αμφιβολία το Τεριέ Γιορκσάιαρ, παρά το γεγονός ότι οι σύγχρονοι εκτροφείς το έχουν εφοδιάσει με ένα ριχτό τρίχωμα. Το ταμπεραμέντο του επίσης είναι τυπικό του Τεριέ: είναι ζωηρό, φλογερό και ανεξάντλητο.

Σαν αναγνωρισμένη ράτσα, το Τεριέ Γιορκσάιαρ έχει αρκετά πρόσφατη προέλευση: εξελίχτηκε στη διάρκεια του 19ου αιώνα με σκόπιμες; προσπάθειες να δημιουργηθεί ένα νέο σκυλί παιχνίδι. Πώς ακριβώς οι Βρετανοί εκτροφείς που συγκεντρώθηκαν στην προσπάθεια αυτή πέτυχαν το στόχο τους, δεν είναι γνωστό.

Σε μια περίοδο το μέγεθος του σκυλιού και το μήκος του τριχώματος θεωρούνταν πρωταρχικής σημασίας αλλά σήμερα, ευτυχώς δίνεται επίσης έμφαση στην καλή κατάσταση και στο ζωηρό ταμπεραμέντο. Το τρίχωμα πρέπει να είναι αρκετά μακρύ ώστε να φτάνει στο έδαφος - πράγμα που μπορεί να προκαλέσει δυσκολίες,που ξεπερνώνται μόνο με την προστασία του τριχώματος με πλαστικούς σάκους ή δέσιμό του σε "ρόλεϊ".

Το μπλε ατσαλιού χρώμα του τριχώματος στο σώμα πρέπει να είναι καθαρό και όχι ανακατωμένο με καφέ σημάδια στο κεφάλι, το στήθος και τα πόδια.

Η φυλή υπάρχει μόνο 100 χρόνια περίπου, αλλά η προέλευσή της δεν είναι εντελώς βέβαιη - πιθανότατα επειδή οι εργάτες της βόρειας Αγγλίας που δημιούργησαν τη φυλή για να πιάνει αρουραίους και σαν σκυλιά κυνηγιού που μπορούν να διαπεράσουν λαγούμια ασβών και αλεπούδων, απέφυγαν να αποκαλύψουν το μυστικό της επιτυχίας τους, το οποίο μπορεί να τους είχε φανεί εξαιρετικά προσοδοφόρο. Ωστόσο, φαίνεται πιθανό ότι οι Σκωτσέζοι ψάχνοντας δουλειά στους μύλους μαλλιού του Yorkshire, έφεραν μαζί τους διάφορα είδη Tεριέ, συμπεριλαμβανομένων των Skye και του αφανισμένου Clydesdale. Αυτά μετά διασταυρώθηκαν με άλλα είδη ντόπια, όπως τα μακρύτριχα Leeds Τerrier. Το Μαλτέζ, το black and tan Manchester και τα Dandie Dinmont Terriers μπορεί επίσης να συνέβαλαν στις γραμμές αίματος. Αρχικά, τα Yorkshire ήταν πολύ μεγαλύτερα ζώα από αυτά που βλέπουμε σήμερα. Αλλά με την επιλεκτική αναπαραγωγή δημιουργήθηκαν πολύ μικρότερα άτομα και σταδιακά έγινα μινιατούρες. Έγιναν σκύλοι μόδας. Οι γυναίκες τα κρατούσαν μέσα στην τσάντα τους και κάτω από τα χέρια τους. Το πρώτο Yorkshire Τerrier με το σημερινό πρότυπο εμφανίστηκε σε έκθεση το 1870. 

Το 1984 γεννήθηκε ένα πιτσιλωτό σαν αποτέλεσμα περιστατικού γενετικού υπολειπόμενου γονιδίων από 2 Yorkies. Σήμερα τα πιτσιλωτά σκυλιά είναι άλλη ράτσα, ονομάζονται Biewer Yorkie.

Περιγραφή

Το εξαιρετικά μακρύ, καλό, μεταξένιο τρίχωμα χωρίζει κατά μήκος τη σπονδυλική στήλη και πέφτει ίσια κάτω σε κάθε πλευρά. Είναι μπλε στο σώμα και στην ουρά και πύρινο σε όλα τα άλλα σημεία. Τα κουτάβια είναι συνήθως μαύρο με πύρινο. Η ουρά είναι συνήθως κομμένη στο μισό της μήκος.* Το Yorkie έχει επίπεδο κεφάλι, μεσαίου μεγέθους μήκος ρύγχους, μαύρη μύτη και κανονικά δόντια. Τα μάτια είναι εξαιρετικά ζωηρά και τα αυτιά σχηματίζουν V, είναι όρθια ή όρθια κατά το ήμισυ. Τα άκρα είναι ίσια με στρογγυλές πατούσες και μαύρα νύχια. Τα μαλλιά στο κεφάλι είναι τόσο άφθονα που είναι σχεδόν πάντα αναγκαίο να μαζεύονται επάνω, ώστε να μην πέφτουν στο μπολ του σκύλου και για να μπορεί ο σκύλος να βλέπει ολοκάθαρα. Κάποιοι ιδιοκτήτες κουρεύουν το μαλλί στο κεφάλι.

Ταμπεραμέντο

Tο Yorkshire Terrier μοιάζει να έχει άγνοια του μεγέθους του. Διψάει για περιπέτειες. Είναι πολύ ενεργητικό, θαρραλέο, πιστό και έξυπνο. Του αρέσει να γαυγίζει, αλλά εύκολα μπορεί να διδαχτεί να μην το κάνει. Τρυφερό με τον ιδιοκτήτη του αλλά μπορεί να είναι καχύποπτο με τους ξένους και επιθετικό με ξένα σκυλιά και άλλα ζώα μικρά. Με άλλα λόγια έχει αληθινή κληρονομιά Τεριέ που χρειάζεται κάποιον να καταλαβαίνει πώς να είναι ο ηγέτης του. Προτείνονται για μεγάλης ηλικίας, σκεπτόμενα παιδιά, απλά επειδή λόγω του μικρού μεγέθους τους, οι περισσότεροι άνθρωποι τα αφήνουν να τη γλιτώνουν με κακές συμπεριφορές. Αυτό αλλάζει το χαρακτήρα του σκύλου, καθώς ο σκύλος αρχίζει να έχει έλεγχο του σπιτιού. Μπορεί να αναπτύξουν συμπεριφορά ζήλειας και να ορμάνε όταν ξαφνιάζονται, τρομάζουν ή πειράζονται υπερβολικά. Μπορεί να γίνουν υπερπροστατευτικά και νευρωτικά. Τα Yorkies είναι εύκολα στην εκπαίδευση, παρόλο που μερικές φορές είναι πεισματάρικα αν ο ιδιοκτήτης δε θέσει σαφή όρια.Μπορεί να είναι δύσκολο να εκπαιδευτούν να μην κάνουν ζημιές στο σπίτι. Είναι τέλειοι φύλακες του σπιτιού. Όταν ο ιδιοκτήτης είναι σωστός ηγέτης της αγέλης, μπορούν να είναι αγαπησιάρικα και έμπιστα με τα παιδιά.

Μέγεθος

Το βάρος δεν πρέπει να ξεπερνάει τα 3,2kg ενώ το ύψος στο ακρώμιο είναι περίπου 204mm.

Προβλήματα υγείας

Κάποια Yorkies έχουν προδιάθεση για βρογχίτιδα και πρώιμη φθορά των δοντιών, φτωχή ανεκτικότητα στα αναισθητικά και ευαίσθητη πέψη. Ασυνήθιστες λιχουδιές πρέπει να αποφεύγονται. Κάποιες φορές υποφέρουν από παράλυση στους γλουτούς, η οποία προκαλείται από σχηματισμό κήλης στους δίσκους και άλλα προβλήματα της σπονδυλικής στήλης. Πεσίματα ή χτυπήματα μπορούν να προκαλέσουν θραύσεις στα εύθραυστα κόκαλα. Μη φυσιολογικός σχηματισμός του κρανίου σε Yorkies κάτω από 20cm. Οι σκύλες συνήθως έχουν πρόβλημα στη γέννα. Ειδικά τα πολύ μικροσκοπικά Yorkies (teacup) έχουν σοβαρά προβλήματα υγείας και συμπεριφοράς.

Συνθήκες Ζωής

Tο Υorkie είναι καλό σκυλί για ζωή σε διαμέρισμα. Είναι πολύ ενεργητικά μέσα και θα είναι μια χαρά χωρίς αυλή. Είναι ευαίσθητα στο κρύο και προτιμούν το ζεστό καιρό.

Άσκηση

Χρειάζονται καθημερινή βόλτα. Το παιχνίδι θα τακτοποιήσει μεγάλο μέρος της ανάγκης τους για άσκηση, ωστόσο, όπως με όλες τις ράτσες, δεν μπορεί να καλύψει τη σημαντικότατη ανάγκη τους για βόλτα. Σκυλιά που δε βγαίνουν βόλτα είναι πιθανότερο να παρουσιάσουν προβλήματα συμπεριφοράς.

Διάρκεια Ζωής

Περίπου 12-15 χρόνια

Καλλωπισμός

Τακτικός καλλωπισμός είναι απαραίτητος. Το κουρεμένο τρίχωμα χρειάζεται καθημερινό βούρτσισμα και ξεμπέρδεμα. Το μαλλί στην κορυφή είναι συνήθως πιασμένο με κορδέλα. Οι γούνες των εκθεσιακών σκύλων χρειάζονται ώρες καλλωπισμού. Η συγκεκριμένη ράτσα μαδάει από ελάχιστα έως καθόλου.

Πηγές:
http://en.wikipedia.org/wiki

https://www.youtube.com/

http://www.petcorner.gr/

http://22dog.com/

Βιβλίο "Τα σκυλιά", εκδόσεις Βασδέκης

West Highland White Terrier

Ιστορία

Το Λευκό Τεριέ Δυτικών Χάιλαντ, κοινά γνωστό σαν Γουέστι (Δυτικό), κατάγεται από τη Σκωτία και σήμερα σκαρφαλώνει πολύ γρήγορα προς τα ύψη της δημοτικότητας. Με την ελκυστική έκφρασή του και το ασυγκράτητο ταμπεραμέντο του, έχει κερδίσει πολλούς θαυμαστές. Το γεγονός ότι έχει πιο ήρεμη ιδιοσυγκρασία από τα πιο πολλά άλλα Τεριέ, μπορεί να έχει συμβάλει στην επιτυχία του.

Τις μέρες που οι παράγοντες χρησιμότητας ήταν μεγάλης σημασίας στην ανατροφή σκυλιών, τα περίεργα ολόλευκα κουτάβια που γεννιόντουσαν από παλιού τύπου κυνηγετικά Τεριέ απορρίπτονταν σαν άχρηστα για το κυνήγι. Με τον καιρό, όμως, ζητήθηκε ένα λευκό ισοδύναμο του Σκοτσέζικου Τεριέ αναγνωρίστηκε το 1905 σαν επίσημη ράτσα με το όνομα "Λευκό Τεριέ των Δυτικών Χάιλαντ".

Από τότε, το Γουέστι και το Σκότι έχουν σταδιακά απομακρυνθεί ως προς τον τύπο: και τα δυο είναι κοντά και με συμπαγές σώμα, αλλά το Γουέστι δεν είναι τόσο ακραία χαμηλοβαλμένο σαν το Σκότι. Το κεφάλι δεν είναι τόσο μακρύ και κρατιέται πολύ ψηλά. Λόγω του άφθονου τριχώματος, το κεφάλι φαίνεται σχεδόν εντελώς στρογγυλό. Τα αφτιά είναι μικρά, μυτερά και κρατιούνται άκαμπτα όρθια, τα μάτια είναι ελαφρά βυθισμένα μέσα στο κεφάλι. Πρέπει να είναι όσο το δυνατό πιο σκούρα. Το τρίχωμα είναι άφθονο, μήκους περίπου 5cm, ίσιο και σκληρό εκτός από τα αφτιά όπου είναι λείο και βελούδινο.

Το χρώμα είναι καθαρό άσπρο και το ύψους στο ακρώμιο περίπου 279mm.

Ιδιοσυγκρασία

Η ιδιοσυγκρασία του Λευκού Τεριέ των Δυτικών Χάιλαντ μπορεί να ποικίλλει σημαντικά, με κάποια να είναι φιλικά προς τα παιδιά, ενώ άλλα προτιμούν τη απομόνωση. Δεν θα ανεχθεί απρόσεκτο χειρισμό, όπως το τράβηγμα στα αυτιά του από ένα παιδί, και μπορεί να είναι πολύ κτητικός τόσο σε επίπεδο φαγητού, όσο και παιχνιδιών. Μέλη της ράτσας είναι συνήθως ανεξάρτητοι, σίγουροι, με αυτοπεποίθηση και μπορούν να κάνουν τους καλούς φύλακες. Είναι μια πιστή ράτσα που συνδέεται με τους ιδιοκτήτες της, αλλά συχνά είναι υπερκινητικά και απαιτούν αρκετή άσκηση (15-30 λεπτά). Το Λευκό Τεριέ των Δυτικών Χάιλαντ είναι πολύ κοινωνικό και είναι το πιο φιλικό και ευχάριστο από όλες τις ράτσες Τεριέ της Σκωτίας.

Πρόκειται για μία σκληραγωγημένη ράτσα, και μπορεί να είναι πεισματάρικα με μοναδική λύση ορισμένες φορές τη σωστή εκπαίδευση. Μάλιστα, μπορεί να χρειαστεί να ανανεώσουν την εκπαίδευσή τους πάνω από μία φορά κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Έχοντας ένα κλασικό Τεριέ, προσηλωμένο στο κυνήγι θηραμάτων, τείνει να ενδιαφέρονται πολύ για τα παιχνίδια , ιδίως να κυνηγούν μπάλες. Διατηρεί τα ένστικτα ενός γήινου σκύλου, συμπεριλαμβανομένων της περιέργειες και της έρευνας χαρακτηριστικά, καθώς επίσης και τα φυσικά ένστικτα τόσο να γαβγίζει, όσο και να σκάβει τρύπες.

Καλλωπισμός

Πηγές:
http://en.wikipedia.org/wiki

https://www.youtube.com/

Βιβλίο "Τα σκυλιά", εκδόσεις Βασδέκης

Σνάουζερ - Schnauzer

Μινιατούρα

Ιστορία

Το πολύ ζωηρό Σνάουζερ Mινιατούρα, είναι ένα ακριβές αντίγραφο, σε μικρή κλίμακα, του Κανονικού Σνάουζερ. Πιθανόν, είναι σήμερα το ίδιο πολύτιμο σαν κατοικίδιο. Η ράτσα έχει επίσης μια ελαφρά διαφορετική καταγωγή από το Κανονικό Σνάουζερ και καθιερώθηκε κάπως τυχαία. Στην αρχή του αιώνα έγιναν προσπάθειες να σωθούν μερικές γερμανικές ράτσες παιχνίδια από εκφυλισμό (τα σκυλιά -  παιχνίδια για πολύ καιρό θεωρούνταν στολίδια του ντιβανιού και όχι σχεδιασμένα για να ζήσουν μία υγιεινή ζωή). Σαν μέρος της διαδικασίας αναζωογόνησης μερικά σκυλιά - παιχνίδια διασταυρώθηκαν με τα πιο μικρά Κανονικά Σνάουζερ που υπήρχαν και μετά από έντεχνη αναπαραγωγή βγήκε το τέλειο Σνάουζερ Μινιατούρα.

Το Σνάουζερ Μινιατούρα είναι, όπως είπαμε, μια μικρότερη έκδοση του Κανονικού Σνάουζερ και ελεύθερο από κάθε ιδέα "παιχνιδιού" - πρέπει να είναι το ίδιο μυώδες, ζωηρό και ξύπνιο. Όπως και με το Κανονικό Σνάουζερ, τα αφτιά του κόβονται σε μερικές χώρες. Το χρώμα του, επίσης, συμφωνεί με των άλλων ποικιλιών και πρέπει να είναι είτε καθαρό μαύρο, ή αλατοπίπερο. Το ύψος στο ακρώμιο δεν πρέπει να ξεπερνάει τα 354mm.

Ιδιοσυγκρασία

Η American Kennel Club περιγράφει το πρότυπο της ράτσας να βρίσκεται σε εγρήγορση, να είναι πνευματώδες,  υπάκουο στις εντολές ... φιλικό, έξυπνο και πρόθυμο να ευχαριστήσει ... ποτέ υπερβολικά επιθετικό ή δειλό». Συνήθως εύκολο να εκπαιδευθούν, τείνουν να είναι εξαιρετικοί φύλακες με ένα καλό εδαφική ένστικτο, αλλά περισσότερο διατεθειμένοι να γαβγίσουν από το να δαγκώσουν. Συχνά είναι απόμακροι με τους ξένους, μέχρι οι ιδιοκτήτες του σπιτιού να καλωσορίσουν τον επισκέπτη, από τη στιγμή την οποία γίνονται συνήθως πολύ φιλικοί προς αυτούς.Είναι πολύ παιχνιδιάρικα σκυλιά, και αν δεν τους δοθεί η ευκαιρία να εκτονώσουν τη ενέργειά τους στη βόλτα, μπορούν να βαρεθούν και να εφεύρουν το δικό τους  τρόπο διασκέδασης. Το Σνάουζερ Μινιατούρα μπορεί να ανταγωνιστεί σε δοκιμές σκύλων στην ευκινησία, την υπακοή και τις επιδείξεις. Τα Σνάουζερ έχουν υψηλή αίσθηση της κίνησης των  θηραμάτων, πράγμα που σημαίνει ότι μπορούν να επιτεθούν σε άλλα μικρά κατοικίδια ζώα, όπως τα πουλιά, φίδια και τρωκτικά. Αρκετοί θα επιτεθούν επίσης σε γάτες, αλλά αυτό μπορεί να αναχαιτιστεί με την εκπαίδευση, ή αν ο σκύλος έχει μεγαλώσει με αυτές.

Καλλωπισμός

Τα Σνάοουζερ έχουν ένα συγκεκριμένο τύπο κουρέματος που είναι συνηθισμένο στη ράτσα τους. Απαιτούν τακτική περιποίηση, είτε με απογύμνωση  ("Stripping") (ως επί το πλείστον σε σκυλιά εκθέσεων), είτε με ψαλίδισμα (κοντό κούρεμα, που απαντάται συνήθως σε οικόσιτα). Αρκετά οικόσιτα Σνάουζερ Μινιατούρα, έχουν τακτικές συναντήσεις περιποίησης για να έχουν τα μαλλιά τους ψαλιδισμένα, χρησιμοποιώντας κουρευτικές μηχανές (ή ξυριστικές μηχανές), κάτι που παράγει ένα απαλό, μεταξένιο τρίχωμα. Όλα τα Σνάουζερ, Μινιατούρες, Κανονικά , ή Γιγαντιαία , συχνά φέρουν μια γενειάδα, που δημιουργείται από τα μαλλιά γύρω από τη μύτη τους. Δίχως ψαλίδισμα ή απογύμνωση, το τρίχωμα θα μακρύνει από δύο έως τέσσερις ίντσες, και συχνά θα μπλεχτεί μπούκλες.

Κανονικό

Standard Schnauzer

Ιστορία

Σε μερικές χώρες οι δύο μικρές ποικιλίες Σνάουζερ, η μινιατούρα και η κανονική, ταξινομούνται στην ομάδα των Τεριέ. Ασφαλώς το Σνάουζερ μπορεί να περιγραφεί σαν η απάντηση της Γερμανίας στις ράτσες τεριέ της Μεγάλης Βρετανίας.

Ο τύπος του μπορεί να ανιχνευτεί από το Μεσαίωνα, ή ακόμα νωρίτερα, αν και το Σνάουζερ δε μνημονεύεται στη λογοτεχνία μέχρι το 19ο αιώνα. Στη συνέχεια έγινε πολύ πιο ομοιόμορφο ως προς τον τύπο και πολύ δημοφιλές σε χώρες πολύ μακριά από τη Γερμανία, ειδικά στη Βρετανία και τις ΗΠΑ.

Το Κανονικό Σνάουζερ είναι ένα καλλίγραμμο, μυώδες, τετράγωνης κατασκευής σκυλί, με ευγενικό παράστημα και ζωηρό ταμπεραμέντο. Το κεφάλι είναι μακρουλό αλλά δεν έχει την ακραία ισχνότητα πολλών ρατσών Βρετανικών Τεριέ. Τα μάτια είναι σκούρα και οβάλ με έξυπνη έκφραση και τα αφτιά έχουν σχήμα "V" και πέφτουν μπροστά στους κροτάφους. Μπορεί να κοπούν όπως στην πατρίδα του Σνάουζερ. Το τρίχωμα είναι τραχύ και κατσαρό, ειδικά άφθονο στο κεφάλι όπου σχηματίζει προεξέχοντα φρύδια, ένα κοντό μουστάκι και φαβορίτες.

Το χρώμα είναι καθαρό μαύρο ή αλατοπίπερο με πιο σκούρα μάσκα γύρω από το ρύγχος. Τα αρσενικά έχουν ύψος στο ακρώμιο 479mm και τα θηληκά 454mm.

Ιδιοσυγκρασία

Η μικρότερη από τις ράτσες εργασίας, το Κανονικό Σνάουζερ είναι το πιστό σκυλί της οικογένειας με ένστικτα φύλακα. Οι περισσότεροι θα προστατεύσουν το σπίτι τους από απρόσκλητους επισκέπτες με ένα βαθύ και ισχυρό γαύγισμα  . Στην πραγματικότητα ένας γερμανικός "σκύλος φάρμας", προσαρμόζονται καλά σε οποιεσδήποτε κλιματολογικές συνθήκες, συμπεριλαμβανομένων των κρύων χειμώνων. Σε γενικές γραμμές, συνήθως είναι καλοί με τα παιδιά και κάποτε ήταν γνωστοί στη Γερμανία ως "προστάτες παιδιών". Αν εκπαιδευτούν από νωρίς και κοινωνικοποηθούν για διαφορετικές ηλικίες και ιδιοσυγκρασίες ανθρώπων, μπορούν να είναι πολύ υπομονετικοί και ανεκτικοί σε οποιαδήποτε κατάσταση. Όπως και τα άλλα σκυλιά εργασίας, τα Κανονικά Σνάουζερ, απαιτούν έναν αρκετά ισχυρογνώμων ιδιοκτήτη που μπορεί να είναι συνεπής και σταθερός με την εκπαίδευση και τις εντολές.

Τα Κανονικά Σνάουζερ, είναι ευρέως γνωστό ότι είναι ευφυή και εύκολα στην εκπαίδευση. Μέλη της ράτσας έχουν χρησιμοποιηθεί τα τελευταία 30 χρόνια στις Ηνωμένες Πολιτείες όσο και για την ανίχνευση βομβών, έρευνα και διάσωση, και για την ανίχνευση του καρκίνου του δέρματος και του πνεύμονα.

Όπως τα περισσότερα σκυλιά εργασίας, το Κανονικό Σνάουζερ θα είναι ταραχοποιός μέχρι περίπου την ηλικία των δύο, και η πολύ άσκηση θα το κρατήσει απασχολημένο. Οι ιδιοκτήτες θα πρέπει να είναι έτοιμη να ψυχικά και σωματικά να εμψυχώσουν το Σνάουζέρ τους κάθε μέρα, ακόμη και σε μεγάλη ηλικία. Όπως και οι άλλες ράτσες υψηλής νοημοσύνης, ένα βαριεστημένο Σνάουζερ, είναι ένα καταστροφικό Σνάουζερ.

Σύμφωνα με τη λέσχη Κανονικού Σνάουζερ της Αμερικής (Standard Schnauzer Club of America) , το Κανονικό Σνάουζερ θεωρείται ένα υψηλής ενέργειας σκυλί, το οποίο χρειάζεται άφθονη άσκηση, όχι μόνο για σωματική αλλά και συναισθηματική ευεξία. Το ελάχιστο ποσό άσκησης που ένας ενήλικας σκύλος θα πρέπει να πάρει, είναι το ισοδύναμο ενός μακρύ περιπάτου την ημέρα. Αυτή η βόλτα θα πρέπει να είναι αρκετά έντονη για να κρατήσει το σκυλί σε ένα σταθερό ρυθμό έντασης, και προνομιακής φυσικής κατάστασης. Τα κουτάβια διερευνούν συνεχώς, μαθαίνουν δοκιμάζουν τα όριά τους. Ως ενήλικες, είναι πάντα έτοιμοι για μια βόλτα στο δάσος, μια βόλτα με το αυτοκίνητο, μία προπόνηση ή οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα που τους επιτρέπει να είναι με τον ιδιοκτήτη τους. Είναι μια ράτσα που ξέρει πώς να είναι σε εγρήγορση, ακόμη και όταν χαλαρώνει στα πόδια του ιδιοκτήτη της.

Καλλωπισμός

Δύο φορές το χρόνο, όταν οι περισσότερες άλλες ράτσες των σκυλιών ρίχνουν το τρίχωμά τους, το τρίχωμα του Σνάουζερ θα γίνει θαμπό και σχετικά εύκολο να το αφαιρέσουμε. Σε αυτό το σημείο, το τρίχωμα μπορεί να αφαιρεθεί ή να τραβηχτεί με το χέρι και νέο τρίχωμα θα αναπτυχθεί εκ νέου στη θέση του. Η απογύμνωση δεν είναι επώδυνη για το σκύλο και μπορεί να πραγματοποιηθεί σε οποιοδήποτε στάδιο της ανάπτυξης του τριχώματος, αν και είναι ευκολότερο να πραγματοποιηθεί, στις περιόδους αλλαγής του.

Εναλλακτικά, η επικάλυψη μπορεί να ψαλιδιστεί τακτικά με ψαλίδι. Ψαλίδισμα σε αντίθεση με απογύμνωση καταλήγει σε μία απώλεια της "συρμάτινης" υφή και μερικώς από την πληρότητα του τριχώματος. Σκύλοι με ψαλιδισμένο τρίχωμα δεν αφαιρούν επιπλέον τρίχωμα, αλλά το μετατρέπουν από "συρμάτινο", σε απαλό. Το τρίχωμα του κουρεμένου σκύλου, τείνει να είναι πιο επιρρεπές σε μπλεξίματα και κόμπους, ιδιαίτερα όταν είναι μακρύ, και είναι πιο θαμπό από εκείνων των οποίων το τρίχωμα έχει "ξυριστεί". Στην περίπτωση του αλατοπίπερου Σνάουζερ, το χαρακτηριστικό κλιμακωτό χρώμα των μαλλιών χάνεται εντελώς, όταν διατηρείται μέσω ψαλιδίσματος: κάθε στέλεχος της τρίχας γίνεται εντελώς γκρι αντί για κλιμακωτά με πολλαπλές αποχρώσεις του γκρι, λευκό και μαύρο.

Το ψαλίδισμα είναι πιο κοινό στις ΗΠΑ, καθώς μπορεί να είναι δύσκολο να εντοπίσετε κάποιον με επαγγελματική γνώση και προθυμία να γνωρίζει την "απογύμνωση"(η διαδικασία είναι αρκετά υψηλής έντασης εργασίας). Στην Ευρώπη, είναι πολύ ασυνήθιστο να δει κανείς ένα σκυλί με "συρμάτινο" να ψαλιδίζεται. 

Ανεξάρτητα από το αν το τρίχωμα του σκύλου απογυμνώνεται ή ψαλιδίζεται, τα "έπιπλα" ή αυτά με μακρύτερο τρίχωμα στα πόδια και το πρόσωπο πρέπει να ψαλιδίζονται τακτικά και απαιτούν καθημερινό βούρτσισμα για να παραμείνουν ελεύθερη από δυνητικά επώδυνα μπλεξίματα. Είτε το τρίχωμα ενός Σνάουζερ απογυμνώνεται είτε ψαλιδίζεται, απαιτεί μεγάλη περιποίηση. Στις περισσότερες περιπτώσεις, αυτό σημαίνει ότι ένας ιδιοκτήτης πρέπει είτε να φροντίσει να μάθει την απαιτούμενη περιποίηση - για την οποία ο εκτροφέας του σκύλου θα πρέπει να είναι ειδήμων - ή ο ιδιοκτήτης θα πρέπει να βάλει το σκύλο του σε πρόγραμμα για την τακτική, συχνά ακριβή, διαδικασία καλλωπισμού σε εξειδικευμένους χώρους.

Γίγας

Ιστορία

Το εντυπωσιακό Γιγαντιαίο Σνάουζερ με το γένι, δεν είναι καθόλου Σνάουζερ, με την αυστηρή έννοια, αλλά ένα καλό παράδειγμα της ικανότητας του ανθρώπου να παράγει ζωντανά όντα με τις δικές του προδιαγραφές.

Ακόμα και αν το σημερινό Γιγαντιαίο Σνάουζερ είναι σχεδόν όμοιο με μεγαλύτερο αντίγραφο των πιο μικρών ποικιλιών, κατάγεται κυρίως από γερμανικές ποιμενικές ράτσες για πρόβατα και βοοειδή. Η "εμφάνιση Σνάουζερ" εισάχθηκε με διασταυρώσεις με τις πιο μικρές ράτσες Σνάουζερ. Όταν η ανάγκη για σκυλιά για βοσκή βοοειδών ελαττώθηκε, το μέλλον της ράτσας έγινε κρίσιμο μέχρι που ανακαλύφθηκαν οι ικανότητές της σαν αστυνομικού σκυλιού. Χρησιμοποιείται ακόμα για εργασία στον τομέα αυτό αλλά κυρίως διατηρείται σαν αξιόπιστος και εκτιμώμενος φύλακας σπιτιών και οικογενειών.

Οι προδιαγραφές ράτσας για το Κανονικό Σνάουζερ και το Σνάουζερ Μινιατούρα, ισχύουν επίσης και για το Γιγαντιαίο Σνάουζερ, εκτός βέβαια, από τις διαστάσεις. Τα αρσενικά έχουν ύψος στο ακρώμιο 654mm - 704mm και τα θηλυκά 604mm - 654mm. Το Γιγαντιαίο Σνάουζερ γενικά δείχνει λιγότερο καλλίγραμμο και σαν Τερριέ στην κατατομή από τις πιο μικρές ποικιλιές και συχνά δεν έχει το μήκος του λαιμού και του κεφαλιού αυτών. Το συνηθισμένο χρώμα είναι καθαρό μαύρο, αν και το αλατοπίπερο δεν είναι ασυνήθιστο.

Ιδιοσυγκρασία

Το Γιγαντιαίο Σνάουζερ είναι συνήθως μια ήσυχη ράτσα. Λόγω της ανατροφής του, το Γιγαντιαίο Σνάουζερ είναι καχύποπτο με τους ξένους και μπορεί να είναι πολύ εδαφικά. Μόλις γνωριστεί, αποδέχεται συνήθως νέους ανθρώπους ή καταστάσεις. Έχει τη δυνατότητα να είναι επιθετικό, αλλά το Γιγαντιαίο Σνάουζερ είναι συνήθως συνεσταλμένο - προσιτό όταν είναι στην ανάπαυση, αλλά μία επιβλητική φιγούρα όταν ξυπνήσει.

Τα Γιγαντιαία Σνάουζερ έχουν περιγραφεί ως αξιόπιστος με τα παιδιά. Είναι πολύ έξυπνα, και μπορεί να βαρεθούν εύκολα. Επίσης, είναι πολύ ενεργητικός και εξαιρετικά πνευματώδη, το οποίο, όταν συνδυάζεται με την πλήξη, μπορεί να οδηγήσει σε ανεπιθύμητη και καταστροφική συμπεριφορά. Εκπαιδεύονται εύκολα, και είναι βαθιά πιστοί στον ιδιοκτήτη τους. Μερικοί εκτροφείς πιστεύουν ότι το αλατοπίπερο Γιγαντιαίο Σνάουζερ είναι πιο υπάκουο από το μαύρο τρίχωμα τους ομόλογού τους.

Κατηγορίες σωματότυπων

Πηγές:
http://en.wikipedia.org/wiki
Βιβλίο "Τα σκυλιά", εκδόσεις Βασδέκης

Under Construction

Σύντομα κοντά σας...!!!